ارگاسم در زنان

برانگيختگي سكسي و رسيدن به ارگاسم براي زنان يك موضوع كاملاَ پيچيده است كه فكر و بدن زنان را گرفتار مي‌كند. ذهن انسان پيامهاي تحريك آميز از بدن انسان دريافت مي‌كند، آنها را پردازش مي‌كند و بر اساس آموخته‌ها و تجربيات گذشته بدن را وادار مي‌كند كه به آنها پاسخ دهد. مغز ممكن است شروع به پاسخ به فرآيند برانگيختگي‌اي كه در خيال وجود دارد-مانند فانتزي سكسي-، يا محرك هاي ديداري-مانند ديدن شريك لخت-، يا محركهاي شنيداري-مانند شنيدن صداي شريك-، يا محركهاي بويايي-مانند بو كشيدن بدن شريك- و يا محركهاي چشايي-مانند چشيدن بدن شريك- بنمايد. بدن ممكن است در اثر لمس كردن اندامهاي تناسلي يا پستانها توسط يك زن يا شريك، وزش باد و هوا بر روي پوست لخت و نمايان و يا برانگيخگي اندام تناسلي و پستانها توسط البسه، شروع به فرآيند برانگيختگي بنمايد. در حالي كه فكر و بدن هردو قادر به تجربة برانگيختگي جنسي بطور جداگانه هستند ولي قادر به رسيدن به ارگاسم بطور جداگانه نيستند. ارگاسم نيازمند آن است كه فكر و بدن با يكديگر عمل كنند. خيالات ذهني به تنهايي مي‌توانند باعث ارگاسم بشوند، اما شما هميشه ارگاسم را با بدنتان بايد احساس كنيد. همة برانگيختگي‌هاي سكسي و تحريكات ممكن است از يكي از آنها سرچشمه بگيرد، اما ارگاسم در هر دوي آنها اتفاق مي‌افتد

در هنگام تولد، ما به برانگيختگي‌هاي سكسي بطور غريزي پاسخ مي‌دهيم. اگر ما احساس كنيم كه ايمن هستيم و كل موادي كه نياز داريم بيابيم، به احتمال زياد ما به محركها راحتتر پاسخ مي‌دهيم. در هنگام تولد ما نسبت به برانگيختگي سكسي خيلي حساس هستيم و مغز ما هنوز براي پاسخ دادن به محركهاي سكسي آموزش نديده است. بنابراين، در بدو تولد، ارگاسم بيشتر توسط محركهاي فيزيكي كنترل مي‌شود تا محركهاي مغزي. در هنگام تولد، ارگاسم يك عكس‌العمل فيزيكي ساده است

به مرور زمان، بلوغ باعث مي‌شود كه ما ياد بگيريم كه به محركهاي سكسي پاسخ بدهيم. شايد ما بدانيم كه كدام نوع از پاسخهاي سكسي بد هستند. ممكن است كه ما را از حالات فيزيكي سكسي كه حتي در هنگام برانگيختگي از آنان آگاهي نداريم، دور كنند. اين موضوع براي دختران بيشتر از پسران صدق مي‌كند، چونكه پسران شق شدگي آلتشان را درك مي‌كنند. ما مي‌دانيم كه چه كسي دختر خوب و چه كسي دختر بد است. ما مي‌دانيم كه همسر مناسب كيست، حتي اگر نتوانيم به سكس با آنها فكر كنيم. دختران جوان و زنان بالغ به خودشان اجازه نمي‌دهند در شرايطي قرار گيرند كه احساسات سكسي داشته باشند، اگر اين مقوله از احساس را بد بپندارند. ممكن است آنان برانگيختگي سكسي را وقتي در حالت معاشقه قرار دارند درك كنند. ممكن است آنان با هر احساس سكسي خود را وفق دهند، آنرا حاشا كنند، و يا اينكه به سكس وقتي كه برايشان غير ممكن است پاسخ منفي بدهند

اكثر زنان نسبت به سكس احساس منفي ندارند و آزادانه آنرا انجام مي‌دهند. آنان از بودن در حالت تحريك آميز لذت مي‌برند و آزادانه تحريك سكسي را جستجو مي‌كنند. آنها دقت نمي‌كنند كه چه كسي و يا چه چيزي آنها را برمي‌انگيزاند، آنان فقط از آن لذت مي‌برند

ارگاسم براي زنان بيشتر درك ذهني دارد تا درك فيزيكي، بدليل اينكه محدوديت‌هاي سكسي بيشتري نسبت به مردان براي زنان وجود دارد. توانايي مرد براي شق كردن و انزال مني يك نشانه براي مردانگي است، برانگيختگي و لذت سكسي يك زن ممكن است غير قابل كنترل و سركش بنظر برسد

سيكل پاسخ دهي به محركهاي سكسي

دو تغيير فيزيكي بايد در بدن زن رخ بدهد اگر بخواهد كه ارگاسم را تجربه كند. اولين چيز گشاد شدن عروق است، عروقي كه در پستانها و اندام تناسلي وجود دارند. در نتيجة اين امر، اندام تناسلي و پستانها بزرگتر شده، در صورت لمس بدن احساس گرمي يا داغي مي‌شود، رنگ پستانها و اندام تناسلي تغيير مي‌كند و مهبل شروع به روانسازي و ترشح مادة روانساز مي‌كند. دومين امر كشيدگي در ماهيچه‌هاي عصبي و ستون فقرات است كه باعث افزايش انرژي در پايانه‌هاي عصبي و عضلات كل بدن مي‌شود.

بايد دقت كرد كه بيماريهايي كه در گردش خون يا عضلات يا اعصاب اختلال ايجاد مي‌كنند، ممكن است مانع افزايش انرژي عضلات يا گشاد شدن عروق بشوند. اگر شما نتوانيد كشيدگي در عضلات و يا كشاد شدگي در عروق بوجود بياوريد، قادر به برانگيختگي سكسي و رسيدن به ارگام نيستيد. اگر شما بيماري‌اي در سيستم گردش خون، عضلات و يا اعصاب داشته باشيد، ارگاسم را خيلي بد تجربه خواهيد كرد. اگر شما احساس مي‌كنيد كه قادر به برانگيختگي سكسي نيستيد و يا اينكه فقط بصورت محدود آنرا درك مي‌كنيد به يك پزشك مراجعه كنيد

متخصصين سكس، سيكل پاسخ دهي به سكس را به چهار فاز تقسيم مي‌كنند: تهييج، سطح يكنواخت، ارگاسم و نتيجه. اين تعاريف بصورت قراردادي هستند و هر شخص احتمالاَ ممكن است از تك تك اين فازها در بدن خود اطلاع نداشته باشد. مقدار زماني كه هر فرد در هريك از اين فازها صرف مي‌كند و حتي شيوه‌اي كه هر فرد هريك از آنها را درك مي‌كند ممكن است متفاوت باشد. يك زن ممكن است در يك زمان چندين بار از نظر سكسي برانگيخته بشود و حتي متوجه آن نشود، بدون اينكه به فاز سطح يكنواخت دسترسي داشته باشد. او ممكن است برانگيختگي و فاز سطح يكنواخت را در يك جلسة رقص پر شور تجربه كند، اما وقتي كه در حال برگشت به خانه است به حالت غير برانگيخته بازگردد. يكباره در خانه ممكن است كه حالت برانگيختگي و ارگاسم را در اثر تحريك مستقيم اندام تناسلي بسرعت تجربه كند، بدون اينكه فاز سطح يكنواخت را تجربه كرده باشد. شيوه‌اي كه هر شخص، هر فاز را تجربه مي‌كند، براي آن فرد يك امر منحصر به فرد است و ممكنن است بستگي به حالت فرد و يا اينكه چه كسي با او است، بستگي داشته باشد

:برانگيختگي ممكن است با پاسخهاي فيزيكي زير به محركهاي ذهني يا فيزيكي باشد

در ابتدا به مدت 10 تا 30 ثانيه فرج شروع به تراوش ماده روانكار مي‌نمايد

دو سوم لبه‌هاي داخلي مهبل منبسط مي‌شوند

گلويي رحم به طرف بالا كشيده مي‌شود

لبه‌هاي اصلي شل شده و از هم جدا مي‌شوند

اندازه‌هاي لبه‌هاي فرعي افزايش مي‌يابد

اندازة چوچوله بزرگ مي‌شود

در اثر انقباض عضلات، نوك پستانها بصورت شق شده در مي‌آيند

وقتي ميزان برانگيختگي خيلي زياد شود اندازة پستانها نيز افزايش مي‌يابد

همانطور كه در بالا ذكر شد، تراوش مايع روان كننده از فرج در اثر گشاد شدن رگهاي ديوارة مهبل است. اين رطوبت در اثر افزايش ميزان خون در رگهاي ديوارة مهبل تراوش مي‌شود. در اثر اين فرآيند قطرات كوچك از ديوارة مهبل چكه مي‌كند. اين قطرات كوچك ممكن است كه با يكديگر جمع شوند و از فرج جريان پيدا بكنند، كه در اثر اين امر مهبل مرطوب مي‌شود. مقدار، غلظت و بوي مايع تراوش شده از مهبل در زنان مختلف متفاوت است و در هر زن بستگي به فاكتورهايي چون حالت قاعدگي در آن زمان در زن و به غذايي كه زن خورده است، دارد. همانطور كه حضور مايع روان كنندة فرج، بيان كنندة آن نيست كه زن آمادگي كامل براي دخول در مهبل دارد، عدم حضور آن نيز معرف اين نيست كه زن برانگيخته نشده است. بعضي از زنان رطوبت مهبلي بسيار كمي دارند و براي دخول نياز به استفاده است روان كننده‌هايي با پاية آب (مانند ژل كاواي) دارند. (استفاده از روان كننده‌هاي نفتي باعث بروز بيماري در فرج و مهبل مي‌شود). درحاليكه ممكن است اين رطوبت كاملاَ طبيعي و يا موقتي باشد، اگر شما در هنگام دخول با مشكلاتي مواجه مي‌شويد بهتر است كه زن را حتماَ تحت توجه دكتر نگاه داريد. زنان ديگري هستند كه آنقدر از خود رطوبت ساطع مي‌كنند كه همه چيز را خيس مي‌كنند كه ممكن است وقتي كه رطوبت روي موهاي شرمگاهي آنان را خيس مي‌كنند باعث شرمساري آنان شود. هردوي اين موارد كاملاَ طبيعي است و بستگي به تنوع آفرينش در بدن زنان دارد

:در حين فاز سطح يكنواخت يك زن ممكن است موارد زير را تجربه كند

افزايش يك كشش مشخص بسوي سكس

افزايش گردش خون در مهبل كه باعث مي‌شود كه يك سوم مهبل متورم و باد كرده بشود، كه نتيجة آن كاهش حدود سي درصدي اندازة باز بودن فرج خواهد بود

بيرون زدن دو سوم از بالونهاي دروني فرج

در اين مرحله ممكن است تراوش مايع روان كننده از فرج كاهش بيابد، بخصوص اگر اين مرحله طولاني باشد

افزايش ميزان شق شدگي چوچوله، حركت قسمت بلوطي شكل چوچوله بسوي استخوان شرمگاهي و پنهان شدن آن توسط كلاهك چوچوله

افزايش قابل توجه در پهناي لبه‌هاي اصلي، شايد حدود 2 تا 3 برابر

افزايش اندازة لبه‌هاي داخلي، ممكن است كه باعث از هم باز شدن لبه‌هاي خارجي شوند كه اين امر باعث باز شدن قابل توجه فرج مي‌شود

رنگ لبه‌هاي اصلي به مقدار قابل توجه تغيير مي‌كند. اين تغيير رنگ در زناني كه بچه دار نشده‌اند از صورتي تا قرمز و در زناني كه بچه‌دار شده‌اند از قرمز روشن تا شرابي سير بروز مي‌كند

محموطة اطراف نوك پستان شروع به ورم كردن و باد كردن مي‌كند

در زناني كه به بچه شير نمي‌دهند، اندازة پستانها حدود 20 تا 25 درصد افزايش مي‌يابد ولي در زناني كه بچه شيرخوار دارند ممكن است پستانها كوچك شوند و يا تغييري در اندازه‌شان بوجود نيايد

پنجاه تا هفتاد درصد زنان هيجان ناگهاني سكسي را در قفسة سينه و در ديگر نقاط بدنشان كه جريان خون در نزديكي پوستشان وجود دارد، تجربه كرده‌اند

تپش قلب افزايش مي‌يابد، بطوري كه ممكن است كه تپش آن قابل توجه و مشهود بشود

مقدار قابل توجهي كشش سكسي در رانها و كفل‌ها بوجود مي‌آيد

بدن زن در اين حالت آمادگي كامل براي آميزش مهبلي و دخول دارد

:در هنگام فاز ارگاسم، يك زن ممكن است موارد زير را تجربه كند

اتفاق افتادن يك انقباض ريتميك در يك سوم مهبل، رحم و مقعد. اولين عظله خيلي سريع منقبض مي‌شود و اين انقباض در كمتر از يك ثانيه رخ مي‌دهد. همين طور كه ارگاسم ادامه پيدا مي‌كند، شدت انقباض كم مي‌شود و بصورت تصادفي اتفاق مي‌افتد. يك ارگاسم ملايم ممكن است بين 3 تا 5 انقباض و يك ارگاسم شديد ممكن است بين 10 تا 15 انقباض داشته باشد

هيجان ناگهاني در سكس ممكن است بيشتر روي بدهد و مي‌تواند در بيشتر نقاط بدن اتفاق بيافتد

در هنگام ارگاسم همة عظلات بدن ممكن است منقبض شوند و اين موضوع فقط مخصوص عظلات لگني نيست

بعضي از زنان ممكن است در هنگام ارگاسم مايعي از مجاري خود به بيرون بپاشند كه آن را انزال زن مي‌نامند

حالاتي ممكن است در زن بخصوص در صورت، دستان و پاها ظاهر بشود. سيماي ظاهري زن ممكن است بصورتي باشد كه گويا او در حال احساس درد است وقتي كه يك ارگاسم لذت بخش داشته باشد

در نقطة اوج ارگاسم ممكن است يك سفت شدگي آني در كل بدن زن بوجود بيايد

:در حين فاز نتيجه، زن موارد زير را تجربه مي‌كند

اگر تحريك سكسي ادامه يابد، زن ممكن است يك يا چند بار ارگاسم را تجربه بكند

فرج و دهانة باز شدة آن به حالت شل و راحت طبيعي باز مي‌گردند

پستانها، لبه‌هاي مهبل، چوچوله و رحم به اندازه و رنگ طبيعي خود باز مي‌گردند

چوچوله و نوك پستانها ممكن است خيلي حساس باشند، بطوري كه تحريك آنها ممكن است ناراحت كننده باشد

هيجان ناگهاني در سكس ديگر ظاهر نمي‌شود

ممكن است دچار تعرق شديد و نفس زدن شديد بشويم

قلب ممكن است خيلي سريع بتپد

اگر يك زن يكبار ارگاسم را تجربه كند، او مي‌تواند كه بيش از يكبار ارگاسم در همان بخش داشته باشد اگر تحريك به اندازة كافي ادامه يابد. بعضي از زنان مي‌توانند يك ارگاسم ديگر را مانند ارگاسم اول بعد از آن تجربه كنند، تا زماني كه برانگيختگي ادامه مي‌يابد. تمرين كردن احتمال اين موضوع را بيشتر مي‌كند. چوچوله ممكن است بعد از ارگاسم اول خيلي حساس بشود، در اينصورت بايد آنرا خيلي آرام و يا بصورت غير مستقيم لمس كنيم. يك زن ممكن است نياز به كمي لغزيدن به طرفين داشته باشد بعد از ارگاسم اول و قبل از ارگاسم دوم. در اين مورد نفس عميق كشيدن زن مي‌تواند به بازيابي او براي ارگاسم ديگر به سرعت كمك بكند. بيشتر ارگاسمهاي چندگانه در هنگام استمنا كه كسي حواس زن را پرت نمي‌كند اتفاق مي‌افتد. يك شريك مرد وقتي خودش به ارگاسم رسيده باشد، ديگر قادر به ادامة تحريك براي ارگاسم شريكش نخواهد بود. اگر يك شريك بخواهد كه شريك جنسي زنش را به ارگاسم چندباره برساند احتمالاَ بايد لذت و خوشي خود را ناديده بگيرد، حداقل به طور موقت

آيا ارگاسم براي شادي زنان لازم و ضروري است؟ درحاليكه ميليونها زن وجود دارند كه با شادماني زندگي كرده و آن را به پايان مي‌رسانند در حاليكه هرگز آنرا تجربه نكرده‌اند، آنها زندگي لذت بخش تري مي‌ذاشتند اگر ارگاسم را تجربه مي‌كردند. ارگاسم يك عمل طبيعي بدن است. اگر يك زن قادر به تجربة ارگاسم نباشد، بعد از سكس احساس ناراحتي زيادي مي‌كند، و دليل آن فزوني جريان خون در اندام لگني مي‌باشد. در برخي موارد دردهايي در پشت و بعضي مشكلات ديگر در سلامتي در زناني كه سكس خوب نداشته‌اند گزارش شده است. اگرچه ارگاسم يك الزام براي شادماني زنان نيست، آن مي‌تواند زندگيشان را لذت بخش تر بكند

براي زناني كه يك ارگاسم ابتدايي دارند و يا آنهايي كه ارگاسم را خيلي به سختي و با مشكل تجربه مي‌كنند، دست يافتن به تعادل بين ارگاسم مورد آرزويشان و شادي و لذت از سكس خيلي به سختي اتفاق مي‌افتد. اين روزها فشارهاي اجتماعي زيادي به زنان براي داشتن ارگاسم اعمال مي‌شود. زنان نه تنها براي لذت خود، بلكه براي لذت بردن شريك و جفت خود دوست دارند به ارگاسم برسند، در بعضي از مواقع، ارگاسم براي بعضي زنان به يك كار روزمره تبديل مي‌شود، بجاي اينكه فقط يك لذت باشد. وقتي كه يك زن سعي و تلاش سختي براي رسيدن به ارگاسم مي‌كند، سكس براي خود زن و شريكش به يك امر نامطلوب و نا‌اميد كننده تبديل مي‌شود. شما نبايد به خود و شريكتان براي تجربه كردن ارگاسم زور اعمال كنيد

براي يك زن راحت‌تر خواهد بود اگر كه تجربة ارگاسم را در هنگام استمنا بياموزد تا اينكه بخواهد در سكس با شريكش ارگاسم زود هنگام داشته باشد. دليل اين موضوع آنست كه براي زناني كه ارگاسم كم دارند، بيشتر لذت بردن از سكس با شريك جنسيشان مطلوب است تا تجربه كردن ارگاسم در حين سكس با شريك. آنها سعي و تلاش خود را براي وقتي كه تنها هستند و فقط به خود فكر مي‌كنند و استمنا مي‌كنند، حفظ مي‌كنند. زنان نه قادرند و نه مايلند كه در هنگام سكس با شريك، بطور خودخواهانه مركز توجه‌شان را به خود معطوف كنند. آنها سعي مي‌كنند كه به همان اندازه كه مي‌خواهند نياز خود را تكميل كنند، نياز شريكشان را هم كامل كنند، اما در آخر، تكميل كردن نياز خودشان در حاشيه قرار مي‌گيرد

تظاهر كردن به ارگاسم يك نظر خيلي بد است. اين كار معمولاَ در مواقعي چون حفظ كردن ظاهر خود در برابر شريك تازه و يا كمك كردن عاطفي به شريك شروع مي‌شود. زنان براي هرچيزي كه باعث اشتباه در رابطه‌شان مي‌شود، خود را سرزنش مي‌كنند بنابراين ناتواني در رسيدن به ارگاسم را از اشتباه خود مي‌دانند و مي‌خواهند بهاي آنرا بپردازند. زنان مي‌ترسند كه به شريكشان بگويند كه آنها به ارگاسم تظاهر مي‌كرده‌اند چون آنها را آشفته مي‌كند، به همين دليل اين كار را نمي‌كنند. وقتي كه شما تظاهر به ارگاسم مي‌كنيد و تصميم مي‌گيريد آنرا به شريكتان نشان بدهيد، نه تنها شما مي‌پذيريد كه ارگاسم نداشته باشيد، بلكه شما به شريكتان دروغ هم مي‌گوئيد، و چيزهايي را از او پنهان مي‌كنيد و او را احمق مي‌پنداريد. زناني كه تظاهر به ارگاسم مي‌كنند، از توانايي خود براي رسيدن به ارگاسم نا‌اميد مي‌شوند و مهارتها و تجربيات سكسي شريك را هم از او مي‌گيرند، اين موضوع باعث مي‌شود كه آنها بزودي از داشتن سكس با يكديگر خودداري بكنند. وقتي كه يك زن ارگاسم را تجربه مي‌كند، واقعي و يا ظاهري، به شريكش اعلام مي‌كند كه او كار خوبي را انجام مي‌دهد و نيازي نيست كه شريك كار متفاوت ديگري را در دفعات بعدي انجام بدهد. زني كه تظاهر به ارگاسم مي‌كند به تريكش مي‌گويد كه نياز نيست كه او از تكنيكهاي ديگر سكسي استفاده بكند و آن روش را تغيير بدهد، و اين بر خلاف آن چيزي است كه بايد به شريكش بگويد

مطالعات مجلة گلامور در اكتبر سال 2000

اين آمارها بر اساس نظر سنجي اينترنتي از 1500 زن در پاسخ به اين سؤال كه “ چند بار تظاهر به ارگاسم كرده‌ايد؟ “ بيان شده است

:پاسخ‌ها به قرار زيرند

چهل و پنج درصد هرگز اين كار را نكرده‌اند

سي و چهار درصد بين يك تا بيست‌و‌پنج درصد مواقع اينكار را كرده‌اند

ده درصد بين بيست‌و‌شش تا پنجاه درصد مواقع اقدام به اين كار كرده‌اند

هفت درصد بين پنجاه‌و‌يك تا هفتادوپنج درصد اوقات تظاهر به ارگاسم نموده‌اند

چهار درصد بين هفتادوشش تا صد درصد مواقع مرتكب اين كار شده‌اند

وقتي كه مقدار عمده‌اي از زنان يعني حدود پنجاه درصد آنان مي‌پذيرند كه كاري را انجام دهند كه تصور مي‌كنند بايد آنرا انجام دهند، يعني تظاهر به ارگاسم مي‌كنند، اين يك مشكل جدي است. در اين مورد، مشكل اين است كه اجتماع زنان را رهبري مي‌كند كه آنها بايد به داشتن ارگاسم در هنگام سكس با شريك پايبند باشند و در غير اينصورت نتيجة منفي خواهد داشت. ارگاسم به خودي خود آنقدر مهم نيست. ارگاسم يك محك براي اندازه گيري كيفيت سكسي بودنمان و حتي ايستادگي اجتماعي در ارتباطات ما مي‌باشد. جامعه ما را اينطور راهنمايي مي‌كند كه يك زن طبيعي و نرمال حتماَ بايد هميشه به ارگاسم برسد، و شريك او هميشه بايد او را براي رسيدن به ارگاسم تحريك كند. ما مي‌خواهيم از ارگاسم زنانه چشم پوشي كنيم. امروز شايد به آن خيلي تاكيد مي‌شود. براي زنان اينكه درك كنند كه اين موضوع يك قضيه اجتماعي است و نه يك موضوع شخصي، خيلي مهم است. هيچ زني نبايد حتماَ هر وقت كه به سكس با شريك مي‌پردازد و يا هر موقع كه استمنا مي‌كند به ارگاسم برسد. اينها فقط يك راه براي آن هستند. به ارگاسم رسيدن يك هدف منحصر به فرد است كه در حقيقت باعث مي‌شود كه سكس لذت كمتري داشته و يا حتي خسته كننده هم باشد، اگر به شدت نا اميد كننده نباشد. اگر شما مي‌خواهيد كه لذت سكسي قوي و طولاني مدت داشته باشيد، سعي كنيد كه ارگاسم نداشته باشيد

پيرسينگ چیست و معایب و مضرات آن

مدتي است برخي دختران و زنان جوان ايراني روشهايي را براي آرايش ظاهر خود برگزيده اند که اغلب در آن سوي مرزها رواج دارد. گرچه نوع بشر عاشق تنوع است ، ولي گاهي وقتها هم اين تنوع ها بسيار زشت يا خطرناک هستند.


يکي از اين مدهاي خطرناک پيرسينگ است. «پرساژ» يا به زبان انگليسي همان پيرسينگ سوراخ کردن پوست و نصب اشياي تزييني در اين سوراخ است. نصب قطعات يا حلقه هاي تزييني از طريق سوراخ کردن بدن يکي از اقدامات شايع در غرب بويژه نزد جوانان است که با سوراخ کردن گوش و حلقه در آن آغاز و بتدريج دامنه وسيع يافته است که تا سوراخ کردن زبان و بيني ، ناف و... نيز رفته است.

بيشتر لوازم تزييني مورد استفاده در سوراخ کردن بدن شامل حلقه هاي کوچک ، گل ميخ و زنجيرهاي کوتاه است. جنس اين زيورآلات معمولا از طلا، تيتانيوم ، پلاتين ، نيوبيوم يا فولاد زنگ نزن (گريد 300) است.

گاهي نيز از آلياژهاي مختلف استفاده مي شود. نگين ها و سنگهاي قيمتي نيز از ديگر وسايل مورد استفاده است که البته در همه جا کاربرد ندارند. پلاستيک هاي سخت مانند آکرليک يا لوسيت هم در ساخت اين لوازم استفاده مي شوند.

بدن سوراخ سوراخ

سوراخ کردن گوش شايد پذيرفته ترين شيوه پيرسينگ باشد. اغلب مردم فکر مي کنند سوراخ کردن همه قسمتهاي گوش بي خطر است. اما در واقع تنها جايي که تقريبا منطقه امني محسوب مي شود، همان محل قديمي و سنتي يعني نرمه گوش است.

سوراخ کردن لاله گوش به علت غضروفي بودن اين منطقه مي تواند مشکل ساز باشد. عفونت ، تورم ، آبسه و حساسيت مهمترين مشکلاتي است که در اثر سوراخ کردن گوش به وجود مي آيد. ايجاد جوشگاه و از شکل افتادن گوش يکي از عوارض سوراخ کردن گوش در محل هاي غيرمتعارف مثل قسمتهاي بالايي گوش است. پارگي گوش به دنبال تصادف ، ورزشهاي پربرخورد يا حتي نزاع هاي خانوادگي ، يکي از شايع ترين عوارض سوراخ کردن گوش است.

لب يکي از محل هاي پرطرفدار براي سوراخ کردن است. در سوراخ کردن لب چون جزو بافتهاي بسيار پرخون بدن است ، احتمال خونريزي هاي سخت و التهاب و عفونت شديد وجود دارد.

جدي ترين خطر سوراخ کردن لب ، گذشته از خونريزي ، بلع تصادفي حلقه يا نگين بر اثر حادثه است که مي تواند حتي منجر به انسداد تنفسي و خفگي شود.

زبان هم از آسيب اين سوراخ ها در امان نيست. سوراخ کردن زبان مي تواند باعث ايجاد عفونت شود.

کساني که جراحي دهان و دندان روي آنها انجام مي شود، در معرض عفونت هاي تهديدکننده ناشي از باکتري هاي دهان هستند. اگر آنها مشکل قلبي داشته باشند، در معرض خطر عفونت شديد قلبي قرار دارند. به همين دليل هم پزشکان و دندانپزشکان آنها اغلب قبل از جرم گيري دندان و جراحي هاي ديگر دهان اين افراد، براي آنان آنتي بيوتيک تجويز مي کنند. علاوه بر اين موارد سوراخ کردن زبان براي آويختن آويزه باعث ايجاد اختلال در اداي صحيح کلمات و حس مزه مي شود.

گاهي در اثر سوراخ کردن زبان ، تورم هاي شديد ايجاد مي شود که باعث بسته شدن راههاي هوايي و اختلال در تنفس مي شود. همچنين ممکن است زيورآلات زبان کنده شوند و با وارد شدن به گلو و راههاي تنفسي ، باعث خفگي شوند. آويزهاي لب و زبان احتمال دارد باعث شکستن لبه دندان ها شوند.

بيني از اعضايي است که معمولا همه نوع بلايي بر سر آن مي آورند. معمولا بيني را در لبه هاي گوشتي سوراخ هاي خارجي سوراخ مي کنند. گاهي هم اين سوراخ را در غضروف مياني ايجاد مي کنند. سوراخ کردن اين غضروف ممکن است باعث خونريزي شود و اگر به آن توجه نشود، موجب بد شکل شدن بيني مي شود. تحقيقات اخير پزشکان امريکايي حاکي از آن است که سوراخ کردن بيني و زبان به منظور آويختن حلقه ، ميزان حس بويايي را در افراد کاهش مي دهد و اين بخش در مغز آنها از کار مي افتد. حلقه هايي که در بيني کار گذاشته مي شوند ممکن است تغيير مکان دهند يا حتي خارج شوند.

نگين در دندان

کاشت نگين در دندان يکي از انواع پيرسينگ است که بین ایرانیان هم شايع است. به اين ترتيب که بخش کوچکي از دندان را تراش مي دهد و نگين را با چسب مخصوص در آنجا مي چسباند. در روش صحيح ، نگين هاي تزييني با استفاده از مواد چسبنده اي که در پر کردن دندان نيز به کار مي رود، به روي سطح آن چسبانده مي شود.

ايجاد حفره روي سطح دندان و کاشتن نگين هاي تزييني داخل حفره ايجاد شده ، موجب صدمه به ساختمان دندان و از بين رفتن آن مي شود. چون نگين با فلز مربوطه فضايي را روي دندان اشغال مي کند، گير غذايي ايجاد مي شود و امکان تميز کردن آن قسمت زير نگين با مسواک وجود ندارد. در نتيجه ، آن قسمت دندان زرد مي شود.

چشم هم در امان نيست

بعد از انواع روشهاي مختلف پيرسينگ بتازگي روش جديدي روانه بازار شده که موجب حيرت همگان شده است. گويي دست اندرکاران اين حرفه پرسود در چالش با محدوديت هاي پيکر انسان در پي انجام ناشدني ها هستند.

در پيرسينگ چشم قطعه اي از جواهر يا کريستال روي کره چشم با روشي دقيق اما پرمخاطره نصب مي شود. نگين ها يک وسيله تزييني ، به اشکال قلب و ستاره و از جنس پلاتين است که در کشورهاي اروپايي مثل هلند ساخته مي شود. کاشت اين نوع نگين ها در زير خارجي ترين قسمت لايه چشم (ملتحمه) توسط جراح گذاشته مي شود.

عمل جراحي به مدت يک ربع به طول مي انجامد، به طور کلي قطر اين نگين ها 3.5 ميلي متر و بسيار نازک است که روي کره چشم قرار مي گيرد.

باز هم آرايشگران

آرايشگاه هاي زنانه امروزه براي خود تبديل به يک کلينيک زيبايي نيز شده اند. تا مدتي پيش آنان فقط اقدام به تاتو مي کردند، امروز پيرسينگ نيز اضافه شده است. اين محلها بدون نگراني از آلودگي ، عفونت ، خونريزي و... کارشان را انجام مي دهند. صد البته پاسخگوي عوارض بعدي هم نخواهند بود و هميشه مشتري را مقصر مي دانند.

تعداد زيادي از آرايشگاه هاي زنانه ترجيح مي دهند شماره مشتري را يادداشت کنند و سپس متخصص خود را روانه منزل او کنند. البته اين متخصص نه دکتر است و نه حتي آرايشگر. يک فرد عادي است که کار پيرسينگ انجام مي دهد. شما تلفن مي زنيد، اين افراد نشاني مي گيرند، مي آيند کارشان را انجام مي دهند و مي روند و به محض خروج از منزل ديگر هيچ گاه شما را نخواهند ديد تا پاسخگو باشند.

در ايران پزشکاني که اقدام به پيرسينگ مي کنند، آن را در زمره جراحي هاي سرپايي منظور مي کنند و در مطب انجام مي دهند که ظاهرا نظارتی هم روی اینکار نیست شايد چون رواج زيادي ندارد خيلي حساسيت روي آن وجود ندارد. شايد هم بهتر است به آنها کاري نداشته باشند هر چه باشد مطب از آرايشگاه تميزتر است و پزشک هم از آرايشگر مجرب تر!

هيچ يک از عملهاي جراحي بدون عارضه نيست و به دليل اين که چشم يک عضو حساس و ظريف است ، ورود هر گونه جسم خارجي در چشم مي تواند احتمال ايجاد عفونت و عوارضي نظير تاري ديد، نابينايي ، ريزش اشک از چشم و... را در آينده افزايش دهد.

اگر کسي از اين نگين خسته شود مي تواند با عمل جراحي که البته قدري ساده تر از عمل اول است نگين را از داخل چشم درآورد.

در ايران هم تعدادي از اين نوع نگينها وارد شده ، ولي از آنها استقبال زيادي نشده است. چشم پزشکان معتقدند افراد بايد از وسايل تزييني در چشم بپرهيزند تا دچار مشکلات نشوند، زيرا در اين صورت نه تنها چشم آنها آسيب مي بيند، بلکه بينايي خود را از دست مي دهند و هزينه هاي هنگفتي را بايد براي مشکلات به وجود آمده صرف کنند.

کاشت نگين در چشم که براي نخستين بار در هلند به کار رفته است بار ديگر به اين سوال دامن زده است؛ چرا برخي تا بدين حد مايلند حتي حساس ترين اعضاي بدن خود را به صورتي چنين پرمخاطره تزيين کنند؟!


عوارض متعدد

علاوه بر عوارض اختصاصي هر يک از اعضاي بدن ، عوارض عمومي در تمامي نقاط سوراخ شده وجود دارد که به برخي از آنان اشاره مي شود.

پس از پيرسينگ گاهي بدن دچار عوارض عمومي غيراختصاصي مي شود. خستگي ، احساس ضعف ، تب، سردرد، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ ، جوشهاي پوستي ، دردهاي عضلاني و مفاصل ، وجود خون در ادرار و زردي از جمله اين علائم است.

حساسيت يکي از شايع ترين عوارض پيرسينگ است. براي کاهش حساسيت بايد از طلاي زرد يا سفيد 14 تا 18 عيار، تيتانيوم ، پلاتين يا از استيل مقاوم در مقابل زنگ زدگي استفاده کرد. با وجود اين باز هم احتمال واکنش بدن به فلز وجود دارد. در برخي موارد نيز سودجويان براي پايين آوردن هزينه و کسب سود بيشتر از فلزات ديگر يا همراه با ناخالصي استفاده مي کنند که در اين صورت عوارض شديدي بوجود مي آيد. در بسياري از مواقع طلا با نيکل ترکيب مي شود. اين آلياژ در کساني که به نيکل حساسيت دارند ايجاد عارضه مي کند. گاهي نيز براي کاهش قيمت اجسام توپر از نيکل ساخته مي شود و روکشي از طلا روي آن کشيده مي شود که با از بين رفتن اين روکش موجب ايجاد حساسيت مي شود.

عفونت پوست يکي ديگر از عوارض پيرسينگ است که با قرمزي ، تورم ، گرمي موضعي ، درد و بزرگي غدد لنفاوي مشخص مي شود. اين عفونت گاهي به صورت عفونت موضعي پوست است و گاهي نيز بصورت عفونت گسترده بدن حتي عفونت قلب و شوک عفوني ديده مي شود. در صورت رعايت نکردن استريليزاسيون ابتلا به عفونت بسيار محتمل است.

به علت احتمال ابتلا به عفونت قلبي سوراخ کردن بدن در کساني که ناراحتي مادرزادي قلبي دارند اصلا توصيه نمي شود.

ترميم زخم معمولا همراه با بر جا گذاشتن اثر است.

گاهي اين اثر به جاي مانده بزرگ يا بسيار بدمنظره مي شود، اگر زخم دچار عفونت شود، تشکيل اين جوشگاه بد منظره تر مي شود. گاهي نيز به علت عفونت يا واکنش بدن در محل سوراخ کلوييد تشکيل مي شود.
اگر شنيديد کسي در اثر پيرسينگ سرطان گرفته است ، زياد تعجب نکنيد زيرا چندان غيرمنتظره نيست.

تحريک مزمن و طولاني مدت پوست توسط آويزه هاي مورد استفاده مي تواند به سرطان پوست منجر شود.

انتقال هپاتيت B و C يکي ديگر از عوارض خطرناک پيرسينگ است. انتقال اين عفونت معمولا توسط لوازم غير استيل از فرد بيمار به سالم رخ مي دهد.

عفونت خطرناک ايدز يکي از عوارض پيرسينگ است که البته بندرت اتفاق مي افتد. انتقال اين عفونت همچون هپاتيت توسط لوازم غيراستريل از فرد بيمار به سالم رخ مي دهد